โจทก์ฟ้องว่าจำเลยผิดสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินขอให้บังคับจำเลยคืนเงินมัดจำและใช้เบี้ยปรับโดยบรรยายฟ้องว่าโจทก์ทำสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินกับจำเลย เพื่อนำที่ดินไปพัฒนาสร้างเป็นอาคารชุดขายให้แก่ลูกค้า แต่มาทราบภายหลังว่าจำเลยถูกเจ้าของที่ดินเดิมฟ้องเป็นคดีต่อศาลอยู่ โจทก์จึงแจ้งขอเลื่อนวันโอนกรรมสิทธิ์และให้จำเลยแก้ไขเรื่องดังกล่าวให้ถูกต้อง แต่จำเลยไม่ได้แก้ไขให้ถูกต้องภายในเวลากำหนด โจทย์จึงบอกเลิกสัญญา
ข้อหาและข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหาของโจทก์เป็นเรื่องที่โจทก์อ้างว่าจำเลยทำผิดสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินพิพาทโดยฝ่าฝืนต่อคำรับรองที่ให้ไว้ตามสัญญาจะซื้อจะขายและไม่ดำเนินการแก้ไขเรื่องดังกล่าวให้ถูกต้องตามที่กำหนดในสัญญาอันเป็นการประพฤติผิดสัญญาทำให้โจทก์ได้รับความเสียหาย
จำเลยให้การว่าจำเลยทำสัญญาจะซื้อจะขายกับโจทก์ โดยแจ้งเรื่องข้อพิพาทให้โจทก์ทราบก่อนที่โจทก์จะตกลงทำสัญญาจะซื้อจะขายและจ่ายเงินมัดจำให้แก่จำเลยแล้ว จึงไม่เป็นการปกปิดข้อเท็จจริงเรื่องข้อพิพาทดังกล่าว ไม่มีผลกระทบในการที่โจทก์จะเข้าดำเนินการก่อสร้าง จำเลยไม่ได้เป็นฝ่ายผิดสัญญา โจทก์ไม่มีสิทธิบอกเลิกสัญญา ไม่มีสิทธิเรียกเงินมัดจำคืน
คำให้การของจำเลยแสดงโดยชัดแจ้งว่าจำเลยปฏิเสธข้ออ้างของโจทก์ทั้งสิ้น ทั้งยกเหตุที่อ้างว่าโจทก์เป็นฝ่ายผิดสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินฉบับเดียวกันเป็นเหตุในการฟ้องแย้งว่า ในวันนัดโอนกรรมสอทธิ์ที่ดินที่พิพาท โจทก์ไม่ไปรับโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินโดยไม่มีเหตุที่จะอ้างได้ตามสัญญา โจทก์จึงเป็นฝ่ายผิดสัญญา ทำให้จำเลยได้รับความเสียหาย จำเลยขอให้โจทก์ชดใช้ค่าเสียหายเป็นค่าเสียโอกาสในทางธุรกิจของจำเลยสภาพแห่งข้อหาและข้ออ้างอันอาศัยเป็นหลักแห่งข้อหาตามฟ้องแย้งของจำเลยจึงเป็นเรื่องที่จำเลยอ้างว่าได้รับความเสียหายเป็นค่าเสียโอกาสในทางธุรกิจที่จะได้กำไรจากการก่อสร้างและจำหน่ายห้องชุดด้วยตนเองเพราะโจทก์ไม่ไปรับคนกรรมสิทธิ์ที่ดินอันเป็นการประพฤติผิดสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินฉบับเดียวกัน
ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าการเสียโอกาสในทางธุรกิจของจำเลยเป็นเรื่องที่กล่าวหาว่าโจทก์กระทำละเมิดไม่ได้เกิดจากมูลหนี้ที่พิพาทกันโดยตรง ไม่เกี่ยวกับฟ้องเดิมพอที่จะรวมการพิจารณาและชี้ขาดตัดสินเข้าด้วยกันได้ ไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา จึงพิพากษาแก้เป็นว่าให้รับฟ้องแย้งของจำเลยไว้พิจารณา
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 450/2567
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น