มีหน้าที่ทำเอกสาร ก็ไม่ผิดฐานปลอมเอกสาร แม้ข้อความในเอกสารจะเป็นความเท็จหรือไม่ก็ตาม

ข้อเท็จจริงว่าการกระทำของจำเลยเป็นการปลอมลายมือชื่อของผู้อื่นลงในเอกสารฉบับใด หรือจำเลยกรอกข้อความหรือตัดถอนข้อความในเอกสารฉบับใด ซึ่งมีลายมือชื่อของผู้อื่นโดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้อื่นนั้น ไม่ใช่องค์ประกอบความผิดฐานปลอมเอกสาร ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 264 

จำเลยมีหน้าที่จัดทำเอกสาร แม้ข้อความในเอกสารอาจเป็นข้อความเท็จหรือไม่ก็ตาม แต่ไม่ทำให้จำเลยมีความผิดฐานปลอมเอกสารเพราะจำเลยมีหน้าที่ในการจัดทำเอกสารนั้น 

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 344/2566

แม้พนักงานสอบสวนไม่ได้แจ้งข้อหาตามที่ศาลพิจารณาได้ความ ศาลก็ลงโทษตามที่พิจารณาได้ความได้

โจทก์ฟ้องจำเลยในความผิดฐานกระทำชำเราผู้เสียหายซึ่งเป็นเด็กอายุยังไม่เกิน 13 ปี ซึ่งไม่ใช่ภรรยาของตนโดยผู้เสียหายจะยินยอมหรือไม่ก็ตาม 

ทางพิจารณาของศาลฟังได้ว่าการกระทำของจำเลยเป็นความผิดฐานกระทำอนาจารแก่เด็กอายุยังไม่เกิน 13 ปีโดยเด็กนั้นจะยินยอมหรือไม่ก็ตามโดยใช้วัตถุล่วงลับอวัยวะเพศของเด็กนั้น 

ศาลย่อมมีอำนาจลงโทษจำเลยในความผิดตามที่พิจารณาได้ความ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 192 วรรคท้าย แม้พนักงานสอบสวนไม่ได้แจ้งข้อหาและสอบสวนจำเลยในความผิดดังกล่าวก็เป็นเรื่องที่กฎหมายห้ามไม่ให้พนักงานอัยการนำคดีมาฟ้องในข้อหานั้น ตามมาตรา 120 อันเป็นขั้นตอนของการยื่นฟ้องคดี ไม่ใช่การพิจารณาคดีของศาลตามที่กฎหมายให้อำนาจศาลไว้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3277/2566

ทรัพย์ที่ลักราคาเล็กน้อยพิจารณาจากทรัพย์ที่ลักไปทั้งหมดไม่รวมทรัพย์ที่ผู้เสียหายได้คืน

โจทก์ไม่ได้บรรยายฟ้อง ว่าจำเลยลักทรัพย์ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 335 (8) แม้คำขอท้ายฟ้องของโจทก์ระบุอ้างมาตรา 335 (8) ศาลพิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา 335 (8) ไม่ได้ เป็นการพิพากษาเกินคำขอหรือไม่ได้กล่าวไว้ในฟ้อง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 192 วรรคหนึ่ง 

การพิจารณาว่าทรัพย์ที่ลักไปมีราคาเล็กน้อยหรือไม่ ต้องพิจารณาจากราคาทรัพย์ที่จำเลยลักไปทั้งหมดในคดี โดยไม่อาจยกขึ้นกล่าวอ้างได้ว่าผู้เสียหายได้รับทรัพย์ที่ลักบางส่วนคืนไปแล้ว จึงไม่มีเหตุนำประมวลกฎหมายอาญามาตรา 335 วรรคท้าย มาประกอบการวินิจฉัย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2352/2566