อุทธรณ์ว่า แม้ไม่ไช่ป้องกัน แต่ก็เป็นบันดาลโทสะ เป็นปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบ อุทธรณ์ได้ไม่ต้องห้าม

จำเลยอุทธรณ์ว่า แม้การกระทำของจำเลยไม่ใช่การป้องกัน แต่ก็เป็นการบันดาลโทสะ โดยจำเลยไม่ได้โต้แย้งการรับฟังข้อเท็จจริงของศาลแต่เป็นการโต้แย้งในปัญหาข้อกฎหมาย ซึ่งมีผลกระทบต่อสิทธิ์ของจำเลยในการกำหนดโทษ เป็นปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย ศาลยกขึ้นอ้างได้ แม้จะไม่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวมาในศาลชั้นต้น จำเลยมีสิทธิยกปัญหาดังกล่าวขึ้นอุทธรณ์ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 195 วรรคสอง ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 195 วรรคหนึ่ง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3262/2566

ไม่ยื่นคำร้องขอให้ผู้พิพากษารับรองให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง คำร้องขออนุญาตฎีกาไม่ชอบด้วยกฎหมาย แต่เมื่อขึ้นมาสู่ศาลฎีกาแล้ว ศาลฎีกาเปลี่ยนแปลงโทษที่ลงได้

คดีอาญาไม่ต้องขออนุญาตฎีกา แต่ต้องปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 216 และมาตรา 221 โดยผู้ฎีกาต้องยื่นคำร้องพร้อมกับคำฟ้องฎีกาต่อศาลชั้นต้นขอให้ผู้พิพากษาคนใดคนหนึ่งซึ่งพิจารณาหรือลงชื่อในคำพิพากษาหรือทำความเห็นแย้งในศาลชั้นต้นหรือศาลอุทธรณ์อนุญาตให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง

จำเลยยื่นคำร้องขอให้ศาลที่พิจารณาคดีนี้และศาลฎีกาอนุญาตฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงโดยไม่ได้ยื่นคำร้องขอให้ผู้พิพากษาตามมาตรา 221 รับรองให้ฎีกา คำร้องขออนุญาตฎีกาของจำเลยไม่ชอบด้วยกฎหมาย ซึ่งเป็นปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับการไม่ปฏิบัติตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาว่าด้วยฎีกา ศาลฎีกายกขึ้นพิจารณาได้ตามมาตรา 195 วรรค 2 ฎีกาของจำเลยจึงต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ศาลชั้นต้นรับฎีกาของจำเลยมาเป็นการไม่ชอบ แต่คดีนี้ขึ้นมาสู่การพิจารณาของศาลฎีกาแล้ว เมื่อศาลฎีกาเห็นว่าพฤติการณ์ในคดีโทษที่ศาลอุทธรณ์กำหนดยังไม่เหมาะสมแก่รูปคดี ศาลฎีกามีอำนาจเปลี่ยนแปลงดุลพินิจในการลงโทษที่ศาลอุทธรณ์กำหนดไว้ได้ 

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2270/2566