1. การออกคำสั่งทางปกครองโดยยังไม่มีผู้ยื่นคำขอในกรณีที่เจ้าหน้าที่จะดำเนินการเองไม่ได้นอกจากจะมีผู้ยื่นคำขอ ถ้าต่อมาในภายหลังได้มีการยื่นคำขอเช่นนั้นแล้ว กรณีนี้รวมถึงการออกคำสั่งทางปกครองโดยมีผู้ยื่นคำขอแต่คำขอที่ยื่นนั้นขาดตกบกพร่องหรือไม่สมบูรณ์ด้วย เช่น เอกสารหลักฐานที่ต้องยื่นประกอบคำขอไม่ครบถ้วน
2. คำสั่งทางปกครองที่ต้องจัดให้มีเหตุผลตามมาตรา 37 วรรคหนึ่ง ถ้าได้มีการจัดให้มีเหตุผลดังกล่าวในภายหลัง กรณีนี้รวมถึงการออกคำสั่งทางปกครองที่ได้แสดงหรือระบุเหตุผลไว้แต่เหตุผลนั้นมีสาระสำคัญไม่ครบถ้วนตามมาตรา 37 วรรคหนึ่งด้วย
3. การรับฟังคู่กรณี ที่จำเป็นต้องกระทำได้ดำเนินการมาโดยไม่สมบูรณ์ ถ้าได้มีการรับฟังให้สมบูรณ์ในภายหลัง กรณีนี้ ถ้าเจ้าหน้าที่ออกคำสั่งทางปกครองโดยไม่มีการรับฟังคู่กรณีมาก่อนเลย เจ้าหน้าที่ไม่อาจเยียวยาคำสั่งทางปกครองให้เป็นคำสั่งทางปกครองที่ชอบด้วยกฎหมาย โดยรับฟังคู่กรณีในภายหลังได้เลย เนื่องจากมาตรา 41 วรรคหนึ่ง (3) นี้ ไม่เปิดช่องให้กระทำได้
4. คำสั่งทางปกครองที่ต้องให้เจ้าหน้าที่อื่นให้ความเห็นชอบก่อน ถ้าเจ้าหน้าที่นั้นได้ให้ความเห็นชอบในภายหลัง กรณีนี้รวมถึง คำสั่งที่ต้องให้เจ้าหน้าที่อื่นอนุมัติก่อนโดยเจ้าหน้าที่นั้นยังไม่ได้อนุมัติด้วย (คำสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ 518/2550)
ที่มา: วรพจน์ วิศรุตพิชญ์. ข้อความคิดและหลักการพื้นฐานบางประการของกฎหมายปกครอง. พิมพ์ครั้งที่ 5 กรุงเทพฯ, วิญญูชน. 2565. หน้า 104-105.
