แม้โจทก์ฟ้องคดีตั้งรูปเรื่องว่าจำเลยเป็นหนี้เงินกู้ยืม แต่โจทก์ได้บรรยายฟ้องและนำสืบเข้าลักษณะสัญญาประเภทหนึ่งที่บังคับกันได้ ซึ่งการวินิจฉัยชี้ขาดคดีของศาลย่อมมีอำนาจยกบทกฎหมายที่ถูกต้องมาปรับแก่คดีได้ ไม่เป็นการพิพากษาเกินคำขอ
เจ้าหนี้จะฟ้องลูกหนี้ให้ล้มละลายได้ก็ต่อเมื่อหนี้นั้นอาจกำหนดจำนวนได้โดยแน่นอน ไม่ว่าหนี้นั้นจะถึงกำหนดชำระโดยพลันหรือในอนาคต พระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 9 (3) ไม่ได้บัญญัติว่าหนี้นั้นศาลต้องพิพากษากำหนดจำนวนแน่นอนเสียก่อน ดังนั้น โจทก์ไม่ต้องนำหนี้ไปฟ้องจำเลยเป็นคดีแพ่งก่อนที่จะฟ้องคดีล้มละลาย
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 540/2567
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น