โจทก์เป็นราษฎรฟ้องจำเลยในข้อหาลักทรัพย์ ปลอมเอกสาร ใช้เอกสารปลอม และรับของโจร ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วมีคำสั่งว่าคดีมีมูลเฉพาะข้อหารับของโจร ให้ประทับรับฟ้องในข้อหารับของโจร ส่วนข้อหาอื่นให้ยกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้นที่ให้ยกฟ้องข้อหาลักทรัพย์ ปลอมเอกสารและใช้เอกสารปลอม แม้ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 170 บัญญัติให้คำสั่งของศาลที่ให้คดีมีมูลย่อมเด็ดขาด จึงไม่อาจอุทธรณ์ฎีกาคำสั่งนั้นได้ แต่เมื่อคดีขึ้นสู่การพิจารณาของศาลอุทธรณ์แล้ว ศาลอุทธรณ์ย่อมมีอำนาจวินิจฉัยข้อกฎหมายในความผิดฐานรับของโจรได้เพราะความผิดฐานและความจนตามฟ้องจะต้องเกิดขึ้นภายหลังการกระทำผิดฐานลักทรัพย์แล้ว เมื่อศาลอุทธรณ์เห็นว่าการกระทำของจำเลยตามทางไต่สวนมูลฟ้องไม่เป็นความผิดศาลอุทธรณ์ก็มีอำนาจพิพากษายกฟ้องได้ เนื่องจากเป็นปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยที่ศาลอุทธรณ์ยกขึ้นในวินิจฉัยได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 185 วรรคหนึ่ง มาตรา 195 วรรคสอง ไม่เป็นการขัดต่อมาตรา 170 และไม่เป็นการวินิจฉัยนอกประเด็น
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 858/2567
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น