การร้องทุกข์ที่ชอบด้วยกฎหมายจะต้องเป็นการแจ้งความในลักษณะของการกล่าวหาโดยมีเจตนาให้พนักงานสอบสวนดำเนินคดีให้ได้ตัวผู้กระทำผิดรับโทษตามกฎหมาย
เมื่อบันทึกประจำวันรับแจ้งไว้เป็นหลักฐานมีข้อความแสดงชัดว่าในขณะที่แจ้งโจทก์ไม่มีเจตนาให้พนักงานสอบสวนดำเนินคดีแก่จำเลย ในชั้นไต่สวนมูลฟ้องและชั้นพิจารณาโจทก์เบิกความเองว่าโจทก์ไม่ได้ร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวนเนื่องจากประสงค์จะดำเนินคดีเอง การแจ้งความดังกล่าวจึงไม่ใช่คำร้องทุกข์โดยชอบตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 2 (7)
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 4206/2566
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น