ตามกฎหมายเอกชน บุคคลอาจมอบหมายให้ผู้อื่นซึ่งตนไว้วางใจใช้สิทธิหรือปฏิบัติหน้าที่ใดๆที่ตนมีอยู่ตามกฎหมายแทนตนได้เสมอเว้นแต่ตามกฎหมายหรือโดยสภาพแห่งสิทธิหรือหน้าที่นั้นๆแล้วบุคคลนั้นจะต้องใช้หรือปฏิบัติด้วยตนเองเป็นการเฉพาะตัว
ตามกฎหมายมหาชน เจ้าหน้าที่ที่กฎหมายมอบหมายให้ใช้อำนาจรัฐดำเนินการอย่างหนึ่งอย่างใด จะมอบอำนาจให้เจ้าหน้าที่อื่นดำเนินการนั้นแทนตนได้ก็เฉพาะแต่ในกรณีที่กฎหมายอนุญาตเท่านั้น หากกฎหมายไม่ได้อนุญาตให้มอบอำนาจได้ การมอบอำนาจย่อมไม่ชอบด้วยกฎหมาย
การมอบอำนาจให้ออกคำสั่งทางปกครองแทนเป็นการโอนอำนาจจากเจ้าหน้าที่ผู้ทรงอำนาจไปยังเจ้าหน้าที่ผู้รับมอบอำนาจ เจ้าหน้าที่ผู้รับมอบอำนาจจึงไม่ได้ออกคำสั่งทางปกครองในฐานะที่เป็นตัวแทนของเจ้าหน้าที่ผู้ทรงอำนาจตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ลักษณะตัวแทน แต่ทำการเช่นนั้นในนามของตนเอง ตราบใดที่ยังไม่ได้เพิกถอนการมอบอำนาจ เจ้าหน้าที่ผู้ทรงอำนาจจะสอดเข้าไปออกคำสั่งทางปกครองแทนเจ้าหน้าที่ผู้รับมอบอำนาจไม่ได้ เจ้าหน้าที่ผู้ทรงอำนาจคงมีแต่อำนาจหน้าที่กำกับดูแลติดตามผลการออกคำสั่งทางปกครองของผู้รับมอบอำนาจและแนะนำหรือแก้ไขการออกคำสั่งทางปกครองของเจ้าหน้าที่ผู้รับมอบอำนาจเท่านั้น ตามมาตรา 40 วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ 2534 และเฉพาะแต่ในกรณีที่เจ้าหน้าที่ผู้ทรงอำนาจเห็นว่าเจ้าหน้าที่ผู้รับมอบอำนาจใช้อำนาจที่รับมอบโดยไม่ถูกต้องหรืออาจก่อให้เกิดความเสียหายเท่านั้น เจ้าหน้าที่ผู้ทรงอำนาจจึงจะมีอำนาจสั่งให้เจ้าหน้าที่ผู้รับมอบอำนาจหยุดปฏิบัติราชการแทนไว้ก่อนและเป็นผู้ใช้อำนาจที่ได้มอบไปแล้วโดยตรงได้ ตามมาตรา 7 วรรคสอง แห่งพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยการมอบอำนาจ พ.ศ 2550
ที่มา : วรพจน์ วิศรุตพิชญ์, ข้อความคิดและหลักการพื้นฐานบางประการของกฎหมายปกครอง. 2565. หน้าที่ 67-68
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น